Jak w czeskim kinie, jak u Felliniego, jak u Kusturicy - a jednak zupełnie inaczej. Każde z tych skojarzeń jest uprawnione - i żadne nie oddaje charakteru filmu Księga rekordów Szutki. Reżyser pełnymi garściami czerpie z tradycji kina europejskiego, tworząc odrębne, wyjątkowe dzieło na granicy gatunków: fabuły i dokumentu.

Księga rekordów Szutki to niezwykły portret Szutki - miasta będącego największym skupiskiem Romów na Bałkanach, nieoficjalnej światowej stolicy Romów. Szutka to również miasto rekordów. Nieważne, w jakiej konkurencji, ważne, żeby być najlepszym. W wywołującej chwilami zawrót głowy podróży poznajemy kolejne barwne charaktery: derwisza, który wie, jak się zdematerializować i przenieść prosto do Ameryki; autora wielkiego słownika, który już niedługo, być może, będzie na ukończeniu; znachorów odczyniających uroki; superpodrywacza; pogromcy wampirów. Defilada mistrzów olśniewa.

Brawura i rodzaj absurdu podobne do tych, jakimi nasycił swoje filmy Kusturica, ciepło czeskiego kina, kolorowe sekwencje filmowane dynamiczną kamerą, która nie boi się zaglądać bohaterom w oczy, czarno-białe wysmakowane obrazy (jak z wczesnych filmów Felliniego) - ta niezwykła mozaika powoduje, że oglądamy dokument wyjątkowy i niekonwencjonalny.

źródło: Kino Pod Baranami