Jeden z najgłośniejszych filmów tegorocznego Berlinale. Po udanej wycieczce w rewiry kina kostiumowego (Portret kobiety w ogniu) Céline Sciamma powraca do korzeni. W Małej mamie, podobnie jak choćby w Tomboyu, francuska reżyserka eksploruje bogate życie wewnętrzne dziecięcej bohaterki. Ośmioletnią Nelly poznajemy w momencie, gdy dziewczynka dowiaduje się o śmierci swojej babci. Nie tylko przeżywa własną żałobę, lecz także przygląda się silnym emocjom targającym całą rodziną. W postawie Nelly zaskakująca dojrzałość łączy się z dziecięcą wiarą w potęgę wyobraźni. To właśnie dzięki niej na drodze dziewczynki staje w pewnym momencie rówieśniczka, która wydaje się łudząco podobna do jej matki. Sciamma przygląda się temu niecodziennemu spotkaniu z zaciekawieniem i czułością, która nadaje filmowi uniwersalność i wzbogaca go o wymiar terapeutyczny. Mała mama to bowiem nic innego, jak spełniona fantazja o zaprzyjaźnieniu się z własnym rodzicem.